Witwaspraktijken en verdachte cashstortingen: ING België onder vuur in de Kamer

Woensdag 17 september, 2025

Een langverwachte hoorzitting

Deze dinsdag hoorde de Kamercommissie Financiën de belangrijkste Belgische banken over hun beleid inzake de preventie van witwassen. De zitting, officieus de "commissie Reynders" genoemd, sloot aan bij de recente onthullingen die voormalig minister Didier Reynders en zijn bank, ING België, in het vizier plaatsen. Hoewel geen enkele spreker zijn naam expliciet uitsprak, hing de schaduw van deze affaire wel degelijk over het hele debat.

De verklaringen van de ING-vertegenwoordigers werden het nauwst gevolgd. Cédric Lebegge, verantwoordelijke voor de particuliere klanten, en Olivier De Maesschalck, chief compliance officer, beschreven een zogenaamd robuust anti-witwassysteem: geautomatiseerde alerts, regelmatige updates van detectiescenario's en toezicht door een AMLCO (chief anti-money laundering officer) die in volledige onafhankelijkheid ten opzichte van het management zou handelen.

2.100 PEP's onder toezicht

ING België herinnerde eraan dat ze bijna 3 miljoen klanten opvolgt en jaarlijks zo'n 8 miljard transacties verwerkt. Daarvan worden ongeveer 20.000 klanten als risicovoller beschouwd, waaronder 2.100 politiek prominente personen (PEP's). Voor deze gevoelige profielen geldt een verscherpt toezicht, met bijkomende informatievragen en specifieke controles.

Precies hierop richtten de volksvertegenwoordigers hun kritiek. Hoe is het mogelijk dat een PEP van dit kaliber tussen 2008 en 2018 ongeveer 700.000 euro in cash kon storten zonder dat er snel een melding werd gedaan bij de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI)?

Onvoldoende verantwoording

Olivier De Maesschalck benadrukte dat men beslissingen uit het verleden in hun context moet plaatsen: "De strijd tegen witwassen, die voor ING een absolute prioriteit is, blijft een menselijke aangelegenheid. Bij de analyse van vroegere beslissingen moet men zich baseren op de informatie die toen beschikbaar was, niet op wat we vandaag weten."

Maar die uitleg haalde de twijfel niet weg. Volgens informatie van Le Soir had ING Reynders in 2018 wel bevraagd over zijn cashstortingen, maar geen melding aan de CFI gedaan. Erger nog: ook na 2019, toen de beschuldigingen van corruptie publiek werden, herzag de bank haar positie niet. Pas in 2023, na de opening van een gerechtelijk onderzoek op basis van een melding door de Nationale Loterij, signaleerde ING deze verdachte transacties.

Felle politieke kritiek

Het parlementair ongeduld liet zich duidelijk voelen. PS-kamerlid Khalil Aouasti hekelde het gebrek aan duidelijke criteria bij de definitie van PEP's: "Men kan een kleine vzw voor kattensterilisatie streng controleren, maar tegelijk tien jaar lang verdachte stortingen van een minister laten passeren zonder te reageren."

Ook Sofie Merckx (PVDA) vatte het gevoel samen: "Jullie hebben allemaal gesproken over de PEP's, over cash dat per definitie verdacht is, en over de meldingsvertragingen. Dan laat die hele Reynders-zaak een wrange nasmaak achter."

Een klimaat van wantrouwen

De hoorzitting sloot het debat allerminst af maar onderstreepte de kloof tussen de theoretische procedures en hun concrete toepassing. Voor de oppositie lijkt de traagheid van ING neer te komen op toegeeflijkheid tegenover een prominente politicus. Voor de meerderheid is de nood aan meer transparantie overduidelijk.

De "zaak Reynders" blijft dus niet alleen het gerechtelijk onderzoek voeden, maar ook de parlementaire vragen én een groeiend wantrouwen over de capaciteit van het Belgische banksysteem om risico's rond politiek prominente personen onpartijdig te behandelen.